در این قسمت "جان ویک" (کیانو ریوز) برای پرداخت یک بدهی دوباره به دنیای جرم و جنایات زیر زمینی بازمیگردد و همانجا متوجه می شود که جایزه‌ی بزرگی برای مرگش در نظر گرفته اند...
شاید برای برخی از فیلم بین های حرفه ای وقتی پای صحبت از بهترین های ژانر اکشن به عمل می آید ناخود آگاه ذهن به طرف فیلم هایی همچون رمبو، ماتریکس، بیل را بکش و... می رود. فیلم هایی که در دوران خودش و با کمبودهای فراوان در تهیه و تولید، تامین امکانات و نبودن تکنولوژی چنان در ساخت اکشن موفق و قوی ظاهر شدن که دل بسیاری از مخاطبان و فیلمسازان مشتاق و علاقمند به اکشن را به دست آوردند و سبک جدیدی را به سینما راه دادند، سبکی که به دور از تکنولوژی و جلوه های ویژه کامپیوتری کمک شایانی به هرچه طبیعی ترشدن این فیلم ها کرده است و علاقمندان را راضی کرده است. اما با گذشت دهه ها و سیر صعودی پیشرفت تکنولوژی این سبک فیلمسازی کمرنگ تر شد و دیگر شاهد این نوع فیلمسازی و رنگ و لعاب طبیعی که در این نوع فیلم ها حکم فرما میکرد نبودیم، در چند سال اخیر هم نمونه های بارزی از این دست فیلم ها دیدیم اما به دلیل نبودن همچین سبکی و استفاده زیاد از جلوه های ویژه دیگر شاهدش نیستیم و جایش را به فیلم های بلاک باستری و بی جان و بی روح ابرقهرمانی داده است و سبک و سیاق گذشته را ندارد. تا اینکه در سال 2014 دو طراح صحنه های بدلکاری و اکشن با نام های چاد استاهلسکی و دیوید لیچ جرقه ی ساخت فیلمی را روشن کردند که بازگو کننده ی همان اکشن های کلاسیک و خالصی بود که در گذشته دیدیم، فیلمی با نام خفن جان ویک با بازی کیانو ریوز که با بزن بهادری های فراوان و خونین بارش یاد ماتریکس را برایمان زنده می کند، ستاره ای که بدون شک بهترین انتخاب برای این نقش بود و خیلی زود به موفقیت بزرگی دست پیدا کرد. داستان جان ویک 2 دقیقا از همان جایی آغاز میشود که در سری اول فیلم دیدیم، جایی که در یک تعقیب و گریز شبانه ستاره ی فیلم در پی پس گرفتن ماشین دزدیده شدش از دست مافیا ست، شروع فیلم بسیار خلاقانه و به شکل فوق العاده ای طرح ریزی و برنامه ریزی شده است و آن را به نحو احسن اجرا می کند، ستاره ی فیلم با حرکات دیوانه وارش هر کس و هر چیزی که در مسیرش باشد را نابود میکند تا به خواسته اش برسد، مردی که در سری اول آن را شناختیم و متوجه ذات خشن او شدیم حالا به پختگی کامل رسیده است و حکم مرگ دشمنانش را یکی پس از دیگری صادر می کند و عدالت را به دست خودش اجرا می کند و مثل بختک بلای جان دشمنانش شده است که به راحتی نمیتوانند از ان رهایی یابند، مردی که با احترام به قوانین موجود و وظیفه ایکه دارد روی اصول و قوانین خاص خودش زندگی میکند و این نشان از تعهد و اراده ی مطلقی است که بر روی آن متمرکزه و از چهار چوب قوانین خارج نمی شود، او که گذشته را فراموش نمی کند و خودش را مقصر مرگ همسرش و سگش میداند، متوجه شده است که نیاز به قانونی دارد که باید به دور از قوانین حاکم و در دنیای خلافکاران آن را به عمل آورد و زندگی کند و این همان قانونی است که ما در فیلم مشاهده می کنیم، قانون " بکش تا زنده بمانی " و از آنجایی که دوست دارد به این قانون خاتمه بدهد و خود را بازنشسته کند اما علاقه ی او به کشتن این اجازه را به او نمی دهد و سیری ناپذیر است و کیانو ریوز آن را به شکل ریز بینانه و خلاقانه ای به اجرا در میاورد که این را باید مدیون شخصیت پردازی عالی و زیرکانه نویسندگان فیلم دانست، علاوه بر شخصیت پردازی فیلم موسیقی متنی که در پس زمینه ماجرا در حین درگیرهای جاناتان با دشمنانش انجام میدهد خارق العاده است و به فیلم روح میبخشد، جان ویک 2 نمونه ای کم یاب از اکشنی خالص است که در این چند سال اخیر شاهدش بودیم، مبارزات و درگیرهای جاناتان که در ماموریت هایش انجام میدهد خیره کنندست و به دور از جلوه های کامپیوتری به شکل طبیعی کار و به اجرا در آمده است. شاید در نگاه اول روند داستانی ساده ای را فیلم دنبال می کند ولی این صحنه های مبارزه و نبردهای تن به تن هستش کهداستان را پیش میبرد و در دل خود جا داده است، همان نگاه های متفرکانه و درگیرکننده ای که جاناتان و کاسیان در نبردهای تن به تن از خود نشان می دهند و از این طریق با هم حرف میزنند یا دختری که حتی دیالوگی برای رد و بدل کردن ندارد و با ایمه و اشاره منظور خود را می رساند، این یعنی داستان. داستانی که به همین جا ختم نمی شود و با پایان با شکوهی که فیلم در انتها به مخاطب نشان می دهد رکبی بزرگی میزند و با هجوم دشمنان جان به طرف اوو همانند دویدن هایش و آماده شدن برای رویارویی با نبردی بزرگ بیننده را به خماری بی حد و نصبی برای دیدن سری سوم میگذارد. در نهایت هر آنچه که از یک اکشن تمام و کمال انتظار دارید این فیلم برایتان فراهم می کند.
نخستین قسمت از فیلم « جان ویک » در سکوت خبری کامل در سال 2014 به روی پرده رفت و با استقبال بسیار خوب تماشاگران و منتقدان سینما همراه بود. در این فیلم کیانو ریوز پس از مدتها در قامت یک قهرمان کلاسیک به سینما بازگشت و خاطرات حضورش در سری فیلمهای « ماتریکس » را به نوعی مجددا برای مخاطبین سینما زنده کرد. حال پس از گذشت سه سال، دومین قسمت این مجموعه که توسط تمام سازندگان قسمت نخست ساخته شده، به سینما بازگشته تا موفقیت های این اثر را در سینما تداوم ببخشد.
داستان فیلم به فاصله کوتاهی پس از اتفاقات قسمت نخست رخ می دهد که طی آن جان ویک ( کیانو ریوز ) بالاخره موفق شد ماشین خود را از تبهکاران پس گرفته و به خانه اش بازگردد. او حالا پس از قلع و قمع کردن کلی انسان تبهکار، تصمیم به بازنشستگی گرفته تا در خانه جذابش زندگی آرامی را دنبال نماید و سرش به زندگی خودش باشد. اما به زودی یک آشنای قدیمی به نام سانتینو ( ریکاردو اسکامارسیو ) سراغ ویک می آید و اعلام می کند که یک بدهی قدیمی به او دارد و بجایش می بایست دوباره به معرکه بازگشته و سراغ یک گروه آدم بد برود و آنان را از زندگی ساقط کند اما...
« جان ویک : قسمت دوم » همانند قسمت نخست ، فیلمنامه درهم و آشفته ای دارد که به نظر می رسد اصلاً مسئله فیلمسازان نبوده و هیچکس هم کاری با آن نداشته. اگر در قسمت نخست یک سگ بهانه کشتار جان ویک بود، اینبار نیز مسائل ساده ای از جمله بدهی قدیمی و خواهر رده بالا در گروه های مافیایی و ... هسته داستان را تشکیل می دهند. مهمترین تفاوت داستان قسمت دوم « جان ویک » نسبت به بخش نخست این است که محل رخدادهای فیلم جهان بینی بیشتری را به خود دیده و در مناطق بکر بیشتری می توانیم داستان فیلم را دنبال نمائیم. دیالوگ های فیلم نیز شامل چند گفتگوی سطحی میان شخصیت هاست که همانطور که اشاره کردم، خیلی در این بخش دغدغه کیفیت توسط سازندگان مطرح نبوده.
مهمترین بخش « جان ویک : قسمت دوم » که باعث موفقیت قسمت نخست این اثر گردیده بود، کیفیت اجرای سکانس های اکشن و بدلکاریها بود که یک سر و گردن از آثار اکشن آن روزهای سینما بالاتر بود و از حقه های رایج فیلمهای اکشن در ساخت آن استفاده نشده بود. این موضوع در قسمت دوم نیز با دقت فراوان توسط کارگردان چاد استاهلسکی، بازخوانی شده و فیلم در بخش اکشن، لحظات نفس گیر و سرگرم کننده را برای مخاطب به ارمغان می آورد. استاهلسکی بار دیگر در قسمت دوم ترجیح داده از ترفندهای عجیب و غریب و مخرب دوربین روی دست در موقعیت جنگ های تن به تن که منجر به حذف جزئیات درگیری می شود استفاده چندانی نکند و سکانس های اکشن فیلم را در موقعیتی ثابت و با جزئیات فراوان به مخاطب عرضه کند.
این موضوع همانطور که در قسمت نخست باعث تمایز اثر نسبت به هم قطارانش گردیده بود، اینبار نیز به خوبی جواب داده و زمانی این وضعیت جذابیت بیشتری پیدا می کند که بدانیم ساخت و پرداخت موقعیت های اکشن به مراتب بیشتر از قسمت نخست است و ضرباهنگ ارائه آن نیز کاملاً تنظیم و در خدمت فیلم بوده است. استاهلسکی برخلاف آثار اکشن روز سینما که متوسل به جلوه های ویژه و منطق حداقلی هستند، اکشن فیلم را تا جایی که امکان داشته در زمین نگه داشته تا موقعیت ها باورپذیر باشند و لحظات سرگرم کننده ای را خلق نمایند که قطعاً طرفداران قسمت نخست را بیش از پیش هیجان زده خواهد کرد.
کیانو ریوز به عنوان بازیگر نقش اصلی که فکر میکنم در تمام دقایق فیلم نیز در صحنه حضور دارد، تمرین های ویژه ای را برای حضور در قسمت دوم « جان ویک » پشت سر گذاشته و در اجرای سکانس های اکشن بهترین عملکرد ممکن را از خود به نمایش گذاشته است. ظاهر خسته او به همراه کت و شلواری که همواره بر تن دارد، از او شخصیتی خلق کرده که به نظر می رسد مخاطبین سینما بعد از نئو، بتوانند او را با آن به یاد بیاورند. نکته جالب این قسمت را می توان حضور لارنس فیشبورن به عنوان بازیگر دانست که حضور او و ریوز می تواند یادآور همکاری این دو در فیلم « ماتریکس » باشد.
« جان ویک : قسمت دوم » همانند قسمت نخست ، متکی بر اکشن دیوانه واری است که در پرداخت و اجرای آن بهترین عملکرد را دارد و البته در بخش داستان کمترین میزان توجه را به خود می بیند. برای سازندگان ابداً مهم نبوده که داستان فیلم تا چه حد می تواند ساده لوحانه باشد و حتی به نظر می رسد که اگر قادر به انجامش می بودند، حتی این داستان ساده را هم از فیلم حذف می کردند تا اکشن بیشتری را جایگزین نمایند! با اینحال، همانطور که سازندگان طی مصاحبه های متعدد اعلام کرده اند، تمرکز سری فیلمهای « جان ویک » نه بر روی فیلمنامه بلکه بر روی اکشن و عناصر سرگرم کننده سینمایی است تا مخاطب را سرگرم کنند و پس از مدت دو ساعت او را با رضایت از تماشای فیلم بدرقه نمایند. هدفی که به نظر می رسد سازندگان به خوبی از عهده انجام آن برآمده اند و به راحتی مخاطبانشان را سرگرم خواهند کرد.
